Zomerwandeling in Sauerland.

Morgen vertrek ik naar  Savita in Sauerland: hier het verslag van een wandeling van Winterberg naar Savita in Niedersfeld. Savita is een voormalig ‘Luftkuhrort’, ingericht als gezondheidscentrum onder Nederlandse leiding en gerund door vrijwilligers. Onderstaande wandeling vond plaats afgelopen zomer.

Een bezoekje aan Winterberg is door mijn metgezellen gepland in de namiddag. Zij houden zich bezig met het ordenen van de bibliotheek op Savita. Zij willen boekensteunen aanschaffen om de inrichting te vervolmaken. Omdat ik Winterberg als startpunt van een wandeling heb uitgekozen besluiten we ’s ochtends te gaan met de auto.

Ik wil een extra wandelkaart toevoegen aan mijn collectie. De kantoorboekhandel verkoopt geen wandelkaarten. De VVV zal toch kaarten verkopen? ‘ Turist Information’ heet het in Duitsland en we worden naar een park verwezen, naar een eivormig gebouw waar de dienst is gehuisvest. Ik heb mijn zinnen gezet op een geografische kaart; de populaire wandelkaarten laten soms paden zien die er niet zijn of ergens anders lopen. Die heeft de ‘Turist Infomation’ niet. Later blijkt dat wandelkaarten prima voldoen in combinatie met de route-markeringen. Elk dorp heeft zijn eigen – gemarkeerde-  routes die staan aangegeven op de kaarten.

Pad door de kloof waar het riviertje Helle doorstroomt.

We naderen het middaguur en we drinken koffie op een terras. Zo meteen zullen we uitelkaar gaan en ik moet mijn weg terug zelf vinden.  Ik ben een beetje gespannen:  Ik ben weliswaar uitgerust met kaarten en kompas maar onbekend met het gebied. Aan de ene kant verlang ik alleen en op weg te zijn, tegelijk wil ik het gezelschap van mijn metgezellen niet los laten.

12.30 Het park, waar zich het toeristeninformatiecentrum bevindt en een openlucht theatertje is meteen het beginpunt van mijn wandeling. Het Schluchten- und Brückenpfad begint hier meteen langs het park, het volgt een pad op de bodem van de kloof die tot in Winterberg loopt. Hier begint ook de Rothaarsteig, een bekende lange afstand wandelroute.

Bodensee in de 'Schlucht' bij Winterberg.

Ik volg het Schluchtenpfad; het leidt naar beneden, is dicht bebost en volgt een murmelend riviertje op de bodem van de kloof. Ik volg dit pad tot het einde van de kloof bij een meertje dat ‘Bodensee’ heet en waarvan het water zo stil is dat het de omgeving perfect weerspiegelt.

Uitgebloeide wilgenroosjes, onderweg van Ekeringhausen naar de Ruhrquelle

13.15  Aan het eind van het meertje zie een voetpad naar Ekeringhausen. Het ligt een beetje verstopt, rechts in het midden, als je het meer rondt, een graspad tussen begroeiing met een bordje. Dit veelbelovende pad eindigt al spoedig bij een verkeersweg, zodat ik met behulp van het kompas mijn richting bepaal. Ik wil de ‘Ruhrquelle’ niet missen, de bron van de Roer.

Sauerland is bebost en bergachtig. Het betekent dat een weg naar beneden of omhoog loopt. Hett vertekent de afstanden, stijgen kost extra kracht en tijd. Het gebied waar ik nu loop is echter vlak wat het lopen saai maakt. De zon schijnt; het is warm. Steeds volg ik de bordjes ‘Ruhrquelle’, dan weer een stuk verkeersweg, ‘Ruhrquelle 2,2 kilometer’, dan begint de kruis ik de Rothaarsteig. Nu wordt het pad zoeken gemakkelijker, enkel de bordjes volgen.

De bron van de Roer. Valt een beetje tegen, zo’n onnozel klein stroompje.

14.50 Na 2 ½ uur bereik ik de bron. Plotseling bevindt ik me in gezelschap van anderen, terwijl ik eerder geheel alleen onderweg  leek te zijn. Een paar fietsers met zwaarbeladen vehikels en dagjesmensen pauzeren op de bankjes. 

Even verderop ben ik weer alleen in het bos. Ik volg nog steeds de bordjes van de Rothaarsteig, dan kruis ik de Winterbergerhoch Tour. Ik sla linksaf en volg nu het WHT. Het loopt eigenlijk best prettig. De gemarkeerde routes hebben bovendien het voordeel dat de mooiste paden door het gebied worden gevolgd.

 

Bos nabij de Entenwiese, tegen de zon in gefotografeerd en met de lucht zichtbaar tussen de stammen.

Ik volg de weg door een bos met hoge naaldbomen. De naaldbomen zijn aan de onderkant kaal en omdat ik omhoog kijk naar bomen hoger op een helling zie ik de lucht tussen de stammen door. Ik neem er een foto van.

15.30 Ik bereik de Entenwiese, een klein poeltje waarin het omringende bos weerspiegelt. Er staan twee blokhutten, waar ik even pauzeer. Lange pauzes neem ik niet, daarvoor ben ik te onrustig. Deze wandeling schiedt niet op. Om zes uur wordt er gegeten op Savita en het eten, met name de desserts op Savita wil je niet missen!  Ik vervolg mijn weg, maar even verderop lijkt  mijn route niet meer te kloppen. Terug naar de blokhutten, ertussen verscholen blijkt het pad naar beneden te lopen.

Kerkje en vakwerkhuis in Grönebach.

Ik volg het pad dat langs een bosrand naar beneden loopt, daarna langs een grasrand en door weilanden, tot het uitkomt in het plaatsje Grönebach. Deze lieflijke weg is eigenlijk het mooiste deel van de gehele route.

16.15 Grönebach heeft minstens twee Gasthöfe, maar ik bezoek ze niet want ik heb nog steeds haast. Ik neem ook geen pauze, ik volg het WHT naar Hildfeld. Volgens de kaart splitst het WHT zich hier en kun je op twee manieren naar Hildfeld: het loopt ook rechtdoor langs de verkeersweg en langs het beekje Gröne. Ik steek in Grönebach de verkeersweg over en volg de route verder naar het noorden.

De weg naar Hildfeld verloopt langs graspaden, beneden zie ik de verkeersweg met auto´s op weg naar Niedersfeld.  Een stukje  van de weg voert steil naar beneden. In Hildfeld aangekomen verlaat ik het WHT; ik sla rechtsaf het dorp in, richting ‘Dorfsbrunnen’, om de kerk, en dan zie ik het bordje: Niedersfeld 3,3 km.

Heidedorf is een langgerekt dorp dat tegen Niedersfeld aanligt. Ik volg de stille weg en kom een man op de fiets tegen: hij groet. Komt er nooit een eind aan deze weg?  Beneden me zie ik het stuwmeer Hillestausee liggen, hier begint Niedersfeld, maar omdat het dorp ook al langgerekt is heb ik mijn bestemming nog verre van bereikt.

17.15 Ver beneden me ligt het meer, op de flanken grazen koeien. Ik ben nog niet genoeg bekend in Niedersfeld, daarom weet ik niet dat ik bovenlangs de weg kan bereiken die langs Savita loopt. I.p.d. daal ik af naar het dorp, en klim weer naar boven om langs de weg die ik ken naar Savita te lopen.

18.15 Het eten wordt binnen gebracht en we schikken aan tafel. De afstand Winterberg – Niedersfeld over de weg is maar 9 kilometer. Waarom had ik 5 ½ uur nodig om de afstand te voet te overbruggen?  Wordt vervolgd!