Vandaag Dental Camp op de Dipendra school. Om zeven uur op
en om half acht vertrekken, na een ont bijt van geroosterd brood, boter en ei.
Het hotel is niet gezellig; mijn badkamer heeft een kraan die niet werkt, de
douche is niet warm en de betonnen vloeren nodigen niet uit. Het terras is iets
gezelliger, ware het niet dat ’s avonds de generator aangaat met een hoop
herrie. Wel is er een vlammenboom die op het punt staat te gaan bloeien en vol
mussen zit.
Wat gaat de dag brengen? Henk denkt dat ik een dossier moet
maken met foto’s van alle kinderen. Dus post ik in de tandartskamer en begin
mijn werk. Globaal gaat het zo: Suna, een van de onderwijzeresjes maakt
formulieren; voor elke patiënt een. Vervolgens vraag ik haar twee patiënten
binnen te laten, die worden gefotografeerd en ik schrijf de naam op. Daarna
wachten ze tot ze aan de beurt zijn. Ik wil steeds dat er een of twee klaar
staan, want het werkt het snelst als de tandartsen: Ram uit Kathmandu en onze
Diego achter elkaar door kunnen werken.
Ram is een Nepalese mondhygiënist uit Kathmandu, die ons
achterna is gereisd en samen met Diego de patiënten controleert en behandelt. Als
praktijkruimte wordt een schoollokaaltje ingericht. Belangstelling is er
genoeg; als je niet oplet loopt iedereen naar binnen, vooral als iemand een
bepaald tandheelkundig probleem heeft gaat allemaal erom heen staan. Het
zoontje van de onderwijzeres glipt naar binnen. De onderwijzeres (trouwens op
hun paasbest gekleed in prachtige sari’s) hebben de functie van assistente. Met
handschoenen aan lopen zij rond de tafel en proberen de juiste instrumenten aan
te reiken door ernaar te wijzen. Echt veel Engels spreken ze niet. Ram spreekt
wel Engels en hij moet vertalen als Diego de patiënten een mededeling wil doen.
Een patiënt heeft een verstandskies die bijzonder hardnekkig is, het wordt een waar gevecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten